de weg die we moeten gaan
is voor sommigen lang
wanneer die vol
met obstakels
blijkt te staan
ik ben begaan met hen
die het leven strijden
en lijden om hetgeen
het meest wordt gevreesd
het verleden tilt zwaar
ook al weet je dat je nu
het leven leeft en wat er toen gebeurde
al is geweest
Lia
elze: | Donderdag, augustus 24, 2006 20:34 |
mooidit kus |
|
M@rcel: | Donderdag, augustus 24, 2006 12:37 |
heel mooi en herkebaar verwoord en geschreven Lia Knuff/liefs M@rcel |
|
Niniki: | Donderdag, augustus 24, 2006 11:49 |
*zucht* Ieder heeft zijn eigen last te dragen. Knuffie Nini |
|
switi lobi: | Donderdag, augustus 24, 2006 10:24 |
En iedereen neemt zijn/haar eigen rugzak mee...... Liefsliefs, switi lobi |
|
fran92: | Donderdag, augustus 24, 2006 10:06 |
mooi gesschreven lia ja soms valt het idd niet mee, liefs fran92 |
|
Artifex: | Donderdag, augustus 24, 2006 07:38 |
Heel herkenbaar... Liefs, Artifex. |
|
remie: | Donderdag, augustus 24, 2006 07:25 |
soms is het horde lopen toch...elke sprong uitgemeten nemen......liefs Remie | |
sunset: | Donderdag, augustus 24, 2006 07:22 |
Geweest ja. Maar wel meebepalend voor wie je nu bent. En dat mag ook niet vergeten worden. Treffend, tonend, delend dit. En inderdaad, om bij stil te staan. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Dirk Hermans: | Donderdag, augustus 24, 2006 07:10 |
heel goed beschrijven groetjes Dirk |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 24 augustus 2006 | ||
Thema's: |