Kan je me niet mee nemen
naar daarboven
Hier diep in het dal
voelt alles zo koud
Kan je me niet mee nemen
naar daarboven
Hier verdwaal ik in het dal
waar alles zo druk is
Kan je me niet mee nemen
naar daarboven
Hier word ik meegesleurd
door alles wat zo snel moet
Kan je me niet mee nemen
naar daar boven
Hier word ik moe van mezelf
en wie ik vooral niet wil zijn
Kan je me niet mee nemen
naar daarboven
Zodat de zon me weer warmte geeft
en de bergtoppen hoop geven
HIJ&ZIJ: | Woensdag, augustus 23, 2006 19:17 |
Kom maar even schuilen, | |
vivika: | Dinsdag, augustus 22, 2006 20:17 |
mooi hoor! liefs |
|
Hilly N: | Dinsdag, augustus 22, 2006 17:13 |
Mooi geschreven. Groet, Hilly |
|
remie: | Dinsdag, augustus 22, 2006 12:15 |
kijk eens aan de andere kant van de berg, daar waar de zon straalt...liefs Remie | |
(rottig)appeltje: | Dinsdag, augustus 22, 2006 12:01 |
wat mooi verwoord.. liefliefs appeltje |
|
xavion: | Dinsdag, augustus 22, 2006 11:56 |
Tijdens een bergtocht zul je de de hartstocht bereiken... |
|
L.Bert: | Dinsdag, augustus 22, 2006 11:23 |
Daar waar verwarring is kan liefde zegevieren al blijft de hoop ook door het lichaam tieren op zoek naar juist die onbereikbaarheid die rondom ons geurt en steeds weer onze dagen als weer nieuwe kleurt. Jouw gedicht inspireert! |
|
conan: | Dinsdag, augustus 22, 2006 10:33 |
ik kan dat doen maar weet ''t is lonesome at the top :-) leuk gedicht! groetjes conan |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 22 augustus 2006 | ||
Thema's: |