Ontsnapt aan het leven...
De rug gekeerd naar de dood..
aan kleuren ......
over gegeven ...,
mijn wil...,
is nu zoals,
een roos zo rood..
vergeet roze.....
wat schemert door alle dagen...
zoveel donker wat mijn gedaanten scheid..
Geesten wat mij plagen...
door mij te verstoren voor alle spijt...
Ik doe rennend mijn lichaam door de oorlog heen dragen....
zoveel kleuren......,waar geen schaduw mij nog bevrijd..
waren er maar deuren... deuren door de tijd..
zoveel roze boven op mijn dagen..
ik was in mijn droom verleid....
Zoveel roze in mijn vragen......
Er is zoveel donker in mijn eigen werkelijkheid