Mijn ogen.......zijn in de dagen verloren...
Waardoor de gedachten... mijn vergeten tranen doet drogen.
stemmen doen tegen mij praten.......,
Ik luister.... maar ik kan ze toch niet horen...
In de tweede stem verlaten....
Of gevallen in het duister....
Met krankzinnigheid.........
doet één "iets" op de bodem van mijn hart...,
de rust en kalmte verstoren...
Ik ben omringt door tallozen gefluister...
En door de donkere, slapenlozen nachten....
is mijn ziel in eenzaamheid verwart....
Ik ben stil gaan staan.... in mijn laatste druppel bloed..
Ik ben gevallen in mijn laatste gerolde traan....
Leven..............enkel omdat het moet....
Maar van binnen ben ik mee weggevlogen met de zwart, witte zwaan...
Ik ben omringt door de woeste gezichten van haat...
Het is alsof ik in mijn tekeningen ben mee weggegaan...
Of alsof ik zit gevangen in de woorden wat in mijn gedichten staan...
Het is alsof ik ben betovert met schrik door de gezichten van het woeste kwaad..... De klok geeft zijn laatste seconden tik.... Het is bijna al te laat...
Een tweede "ik".......wat tegenstrijdig diep van binnen.....,
mij tegen praat....
Een keuze niet zelf kiezen.....
Het is als een ongekozen keuzen wat ik keer op keer moet proberen te winnen...
Van binnen stopt de regen.... en begint het te vriezen.
Het is alsof ik mijn ziel in mijn laatste gemaakte litteken heb doen verliezen.... ik ben naar boven gestegen..
Ik had geen andere optie's of andere wegen...
Het had te diep op mijn gebroken hart gelegen...
En mijn trieste vergeten tranen.... kon ik niet langer verdragen ik kon er niet meer tegen.....
Duizenden stemmen wat bij mij,
de kalmte doet beplagen...
Ik doe naar alle gesproken woorden luisteren... maar het lukt me niet om de betekenis te horen.....
Ik ben verwart door wat alle stemmen fluisteren....
Het doet mijn gebroken hart nog steeds verstoren...
In mijn schaduw is mijn ziel aan het verduisteren..
In mijn tranen zijn de dagen al verloren....
vergeten.....gevlogen....
Gevallen in mijn geweten...
in de nacht ben ik weggezogen....
Door duizenden gezichten...
ben ik door hun gefluister.....
van de werkelijkheid bedrogen.....
met de zwart witte zwanen ben ik mee weggezogen...