De regen druppelt neer
Langs mijn haren, langs mijn gezicht
Steeds harder
Op mij gericht
Gedachten stapelen zich op
Een en al chaos
Blijven hangen als een bui
En laten me niet meer los
De drukte in mijn hoofd
Maakt me banger dan ik zou willen
Voel me als verdoofd
Maar weet de gedachten niet te stillen
De flitsen zijn hevig en fel
De onweer klinkt zo ontzettend hard
Het lijkt niet meer te stoppen
Ze maken me angstig en verward
Ik doe mijn ogen dicht
Mijn handen voor mijn oren
Hopend dat het zal stoppen
Willend het niet meer te horen
Maar de onweer wint het gevecht
De drukte in mijn hoofd wil ik niet meer
Pak mijn glas van de tafel
En gooi m neer
De scherven spatten uiteen
Met trillende handen zoek ik een scherpe uit
Stroop mijn mouwen op
En zet het in mijn huid
De onweer trekt weg
En het wordt weer helder in mijn hoofd
Kijken naar de krassen op mijn arm
Huilend, omdat ik anders had beloofd
bubbel: | Maandag, september 11, 2006 20:26 |
he not so though, wat angstig herkenbaar. af en toe....meer dan mooi geschreven. kus bubbel |
|
Romi : | Vrijdag, augustus 18, 2006 17:57 |
..hartstikke herkenbaar weer..Van die buien zijn zo verschrikkelijk, maar morgen is een nieuwe dag met nieuwe kansen! Veel sterkte.. Liefs, |
|
Tijgertje:): | Donderdag, augustus 17, 2006 19:48 |
hier word ik stil van...je het een vrezelijk iets knap verwoord...wens je heel veel sterkte...en hoop dat je hulp hebt? liefs en dikke troostknuffel | |
Auteur: Not so tough | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 17 augustus 2006 | ||
Thema's: |