Omdat een hart het ongeopend liet
een schaduw volgt de muur tot aan het einde
een hart de weg naar pijn, gewond
ze zucht de jaren over gronden
waar haar verleden toekomst vond
een toekomst waar jammerklachten heersen
een dal dat niet het water ziet
een roos verwelkt, niet opent
omdat haar hart het ongeopend liet
er is een blauw, ze wil niet zien
er is een zon, die warmte wil niet voelen
haar lichaam dat gebrandmerkt is
aan haar verleden, haar bedoelen
willem
HIJ&ZIJ: | Donderdag, augustus 17, 2006 09:18 |
Wat een schrijven, prachtig gedaan, what else can I say? lieve groet, |
|
hiljaa: | Donderdag, augustus 17, 2006 08:57 |
droefmooi! knufleifs--hiljaa-- |
|
sunset: | Donderdag, augustus 17, 2006 08:36 |
Willem, dit doet mij onmiddellijk - en misschien door jou onbewust - aan iemand denken. Maar wel een prachtige tonende delende verwoording. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 17 augustus 2006 | ||
Thema's: |