Och zandkastelen bouwde ik
Ja ook luchtkastelen heel veel
Maar tot mijn grote schrik
Heb ik er nooit in kunnen wonen.
Gebouwd uit fantasien, zelfs leugens
Maar het zand en de lucht waren oneindig
Bouwen bleef ik mij verheugend
Nee mijn verlangen om te leven was niet weinig
Maar hoe hoog ik ze ook bouwde
Hoe veel zand er ook was
Nooit was er een die mij vertrouwde
Het ging heen als het gras.
Geen kasteel staat nog overeind
En ook de lucht is weer leeg
De waarheid heb ik ondermijnd
Zat bij mijn bouwwerken en zweeg.