Ik heb dit jaar een sprong gewaagd
naar de overkant van de sloot
omdat het leven mij daartoe
zomaar kansen bood.
Nu sta ik voor de tweede keer
weer voor een grote keus
de sloot is nu nog breder
en het gevaar is rigoureus.
Het vertrouwde trekt mij terug
terwijl de uitdaging mij duwt
en tegelijk aan de overkant
het onbekende schuwt.
Zal ik nu een jaar lang
weer naar school toe gaan
of kies ik voor het bekende
mijn oude vertrouwde baan?
Maandenlang heb ik gevochten
voor die ene scholingskans
en net nu ik die sprong zou wagen
raak ik weer uit balans.
Maar na goed te hebben nagedacht
ga ik het toch proberen
hoe het afloopt weet ik niet
dat zal de toekomst leren.
Ik neem een grote aanloop
en zie wel, of ik er kom
want anders zal ik dat nooit weten
en dat vind ik pas dom.