krassen
Ik hou me schuil achter een masker....
Een masker die ik nooit afdoe....
Niemand die dat masker ziet....
Alleen ik, ik weet hoe ik ben....
Langzaam gaat me hand weer naar dat mes....
Ik wil het niet meer....
Ik kan het niet aan jou te zien lijden....
Krassen die nooit weggaan....
Telkens weer, gewoon nog een keer....
Me armen houden het niet meer....
Maar niets dat me stopt....
Wanneer houd het op....
Wanneer ben ik sterk genoeg....
Huilend val ik weer neer op me bed....
Omdat ik weer zwak was....
Langzaam val ik in slaap van de pijn....
Met de hoop dat ik ergens anders wakker word....
Wanneer die dag komt, ik zal het nooit weten....
Een masker die ik nooit afdoe....
Niemand die dat masker ziet....
Alleen ik, ik weet hoe ik ben....
Langzaam gaat me hand weer naar dat mes....
Ik wil het niet meer....
Ik kan het niet aan jou te zien lijden....
Krassen die nooit weggaan....
Telkens weer, gewoon nog een keer....
Me armen houden het niet meer....
Maar niets dat me stopt....
Wanneer houd het op....
Wanneer ben ik sterk genoeg....
Huilend val ik weer neer op me bed....
Omdat ik weer zwak was....
Langzaam val ik in slaap van de pijn....
Met de hoop dat ik ergens anders wakker word....
Wanneer die dag komt, ik zal het nooit weten....
Reacties op dit gedicht
| *broken inside*: | Vrijdag, augustus 11, 2006 13:07 |
| *stil* herkenbaar, hoop voor jou dat je je vlug beter voelt, veel sterkte en geef ni op ! xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jstz__moii | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||