Jaco
Voor jou... Jaco
28 oktober, die ene dag.
Het kwam zo onverwacht.
Nooit had ik er overnagedacht,
dat zoiets ook dichtbij zou kunnen gebeuren.
28 oktober, die ene dag,
zo vlak voor de etenspauze kregen we het bericht,
dat jij was overleden.
Iedereen was stil, geraakt, van slag.
28 oktober, die ene dag.
Ik zal hem nooit vergeten.
Het was die dag,
dat jij uit mijn leven werd gereten.
28 oktober, die ene dag.
Op school me goed gehouden,
eenmaal thuis storte ik in.
Het was te verwachten en ik wist "het mag".
28 oktober, die ene dag,
1 hersenboeding in je slaap
daardoor liet jij voorgoed het leven.
Een grote slag,
Een leegte,
ik wil dat je bij ons was gebleven!
28 oktober, die ene dag,
ik durfde niet meer te gaan slapen,
Bang,
dat ik jou in mijn slaap na zou apen,
Bang,
dat het mij ook overkomen zou.
28 oktober, die ene dag.
Je liet ons achter met vragen,
niemand had de antwoorden,
maar gelukkig kregen wij kracht om het te dragen.
28 oktober, die ene dag,
het is nu al bijna 2 jaar geleden,
dat jij bent overleden.
Ik zou je zo graag nog 1 keer willen zien en spreken,
en willen horen jouw lach...
Jij was altijd vrolijk, zorgzaam, meelevend.
jij liet ons zien hoe we moeten leven, liefde gevend.
Ik zal en kan jou nooit vergeten,
Jaco, je hebt voor altijd een plekje in mijn hart!!!
28 oktober, die ene dag.
Het kwam zo onverwacht.
Nooit had ik er overnagedacht,
dat zoiets ook dichtbij zou kunnen gebeuren.
28 oktober, die ene dag,
zo vlak voor de etenspauze kregen we het bericht,
dat jij was overleden.
Iedereen was stil, geraakt, van slag.
28 oktober, die ene dag.
Ik zal hem nooit vergeten.
Het was die dag,
dat jij uit mijn leven werd gereten.
28 oktober, die ene dag.
Op school me goed gehouden,
eenmaal thuis storte ik in.
Het was te verwachten en ik wist "het mag".
28 oktober, die ene dag,
1 hersenboeding in je slaap
daardoor liet jij voorgoed het leven.
Een grote slag,
Een leegte,
ik wil dat je bij ons was gebleven!
28 oktober, die ene dag,
ik durfde niet meer te gaan slapen,
Bang,
dat ik jou in mijn slaap na zou apen,
Bang,
dat het mij ook overkomen zou.
28 oktober, die ene dag.
Je liet ons achter met vragen,
niemand had de antwoorden,
maar gelukkig kregen wij kracht om het te dragen.
28 oktober, die ene dag,
het is nu al bijna 2 jaar geleden,
dat jij bent overleden.
Ik zou je zo graag nog 1 keer willen zien en spreken,
en willen horen jouw lach...
Jij was altijd vrolijk, zorgzaam, meelevend.
jij liet ons zien hoe we moeten leven, liefde gevend.
Ik zal en kan jou nooit vergeten,
Jaco, je hebt voor altijd een plekje in mijn hart!!!
Reacties op dit gedicht
| Ingekusss: | Woensdag, november 01, 2006 12:19 |
| Eej lieve Coriet, ik herken precies het gevoel, twas ook mijn vriend (en achterneef) Maar ik ben blij met dit: hij is in de Hemel, hij zal eht daar beter hebben!En later zullen wij hem weer zien!!Heel veel liefs, Inge | |
| ikkew-tje?: | Dinsdag, augustus 15, 2006 22:19 |
| pijnlijke herinnering.. onbegrijpelijk.. sterkt | |
| {lente}: | Zaterdag, augustus 12, 2006 15:59 |
| lieve meisss, wat was dat inderdaad onverwachts! heb hem niet van dichtbij gekent maar ik weet hoe pijn het kan doen om iemand te moeten missen die zo midden in het leven stond als Jaco. lieve meid sterkte! en je weet bij Wie je terecht kunt he?! liefs hvj {lente} |
|
| Augustijntje: | Donderdag, augustus 10, 2006 20:42 |
| stilmakend, mooi, verlangend geschreven het leven is soms zo oneerlijk.. x! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: {*RooS*} | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||