Eindelijk kwam ik voor mezelf op,
ja het zat echt aan de top.
Ik sprak iemand van het werk,
en ja, ze heeft het gemerkt.
Ja, ik ben echt kwaad,
ik zei ben bij jullie niks meer waard.
Ik zei: zie jullie nooit,
ja, alleen als ik zelf kom.
Jullie zijn me vergeten,
ik zei: nu weet ik wie me colega's zijn.
Jammer maar jullie mogen het nu weten,
dat doet me vresselijk veel verdriet en pijn.
Jij zei: het duurt te lang,
fijn jammer was je zelf maar zo bang.
Ik zei: jullie zullen het pas begrijpen,
ja, als deze elende jullie zal grijpen.
Ik zei maarja ik vecht wel door,
ik ga er wel samen met andere door.
Ik heb wel hulp van de freaks,
en van therapie.
Ik red me wel,
jammer ik doe al me best.
En nog is het voor jullie te langzaam,
Doe ik het dan echt niet goed.