Pijlen doorboren mijn hart,
elke keer als ik met je moet praten.
Die helse pijnen van binnen,
nooit heb je ze in de gaten.
Tranen rollen voortdurend,
als ik weer naar jou mag kijken.
Maar voor jou blijven ze onzichtbaar,
want nooit zal ik ze laten blijken.
Verdriet verteerd mijn hart,
als ik weer naar jou mag luisteren.
Maar al die pijnen lijd ik in stilte,
want jouw naam kan ik niet eens meer fluisteren.