Hij loopt over zijn schip
blijft even staan bij het slijpen
van harpoenen, het vonkt
Zijn houten been klinkt dof
bij elke stap en in zijn hoofd
fluistert wraak met dood
Verlies doet snakken
naar winst. Op den duur
raakt balans evenwicht
De lucht maakt het niet uit
de zee blijft rusteloos
uit het zicht spuit water omhoog