Ik kies voor de dood:
ik wil en kan gewoon niet meer
zo een zelfhaat die ik in mezelf steeds weer voel opkomen
pijn en onzichtbaar verdriet dat is wat ik elke dag ervaar
wil geen clown meer zijn die zich goed houd voor haar mensen om haar heen
of met die zelf nepgemaakte rode lach
en die uiteen stekende gekleurde neus
nee ik doe mijn maskers voorgoed af
en elke dag glij ik al een beetje in mijn eigen ontworpen grafkist
daar is waar ik diep van binnen wil zijn en eigenlijk hoor
als ik dit alles heb bereikt
kan ik zeggen dit is mijn huis, mijn echte plek die niemand ooit nog van me afpakt
de strijd met mezelf zo verloren moe gevochten eindeloos lang
me zwaarden krom gebogen door mijn eigen verweer ja door al het kwade wat mij is aangedaan
“ja mijn eigen strijd”
Maar lieve God
Ik kan echt niet meer
Daarom heb ik besloten geen water of voedsel tot me te nemen
In de hoop dat U me kruist
En zich U mij toelaat, tot U hemelpoort
En me zult bevrijden van mijn lelijke menselijke aard
Waar de reis ook heen gaat, alles is beter dan dit leven
Zelfmoord lukt me echter niet, daarom is uithongeren mijn noodkreet
Voel me nergens begrepen of gehoord
Laat staan dat mensen weten waar ze overpraten
Nee los het zelf maar op dat is het standaard antwoord
Maar ik kan gewoon niet meer
Ik zal wachten op die ene dag voor genade
Tot die dag zal ik voort leven , en bidden om U
Ik hoop dat U me horen of zien kan, mocht ik in de hemel belanden laat U mij dan een kleurrijke vlinder wezen?
Dat is mijn allergrootste wens, en dat is wat ik wil mijn lichaam in de koude kille grond, maar mijn geest vliegend in het rond
Op die manier kan ik waken over mijn allerliefste nichtjes
En kunnen ze s avonds naar buiten kijken, hoog in de donkere lucht
En op dat moment zal ik heel fel gaan schijnen, zodat ze weten ‘wij’ zijn nooit alleen
Onze tante draagt ons mee in de engellucht
Blinkend en oogverblindend boven ons
Ja die ene ster daar in de lucht hoop ik snel te zijn!
VAARWEL..!!!