Lieve $##@#@
onze vriendschap .....
het begon in de 3e klas je weet wel het vaste uitgaans clubbie
altijd samen geen een in zn uppie
wat begon met geluk eindigde in een nachtmerrie
die ene dag zal ons nog lang in het geheugen gegrift staan
ja dat schoof al je toekomst plannen van de baan
wij bleven je steunen in goede en slechten tijden zoals echte vrienden dat doen
de laatste 2 jaar was er van uitgaan geen spraken meer we kwamen vaak bij jouw bij elkaar
wij hadden de strijd allang opgegeven maar jij , jij vechte door
dat werd door iedereen bewonderd waar wij de moed hadden opgegeven ging jij door
zoveel moeten lijden je probeerde je te bevrijden van de helse pijn
toen kwam na n lange tijd het bericht
je zou niet meer beter worden dat was wat ons erg stoorden
wij zaten vaak in het zieken huis aan je bed gekluisterd
en werd er zacht gefluisterd hoe het zou zijn zonder jou
we mochten ons niet druk maken van jouw en je ouders
terwijl jullie dat zeiden gaf je een bemoedegingde tik op onze schouders
2 weken later op kerst avond werd er gebeld
het werd stil om me heen
je was van ons heen
de vrienden club kwam direct bij elkaar
we kwamen bij je ouders om hun te steunen
die vonden het n moedig gebaar
na velen zaken te hebben besproken met zn allen
voelden we al n stukje verdriet wegvallen
we missen je steeds meer en meer daar komt het duidelijk op neer
we komen vaak samen om te praten erover
maar wij moeten ook door met onze eigen levens
hoe moeilijk het ook is
we vergeten je nooit
je bent bij ons , in ons hart .......
sanderr