Als diep in je de woorden ontbreken
en je tranen de kaarsjes doven
als de muziek je hart omklemt
en je snikken de enige echo is
welke sterren schitteren dan in je ziel
welke gedachten spoken dan door je zijn
jij en de spiegel zij weten
want hun zijn een
stap maar binnen en omarm
want spiegelbeeld wij zijn een
jij kent mijn hart
leest mijn ziel
ik ben de troubadour die dwaalt
zonder dat ik mijn woorden zing
ik ben de nar die de wereld schouwt
maar ook de vent die er van houd
een voeler in heel zijn ik
een deler met zielen vreugde
als ik schrijf voelt het als een dans
pas dan stroomt door mij de vreugde
ach ben ik een zonderling
ik zou het niet weten
voor niets doe ik mijn best
maar voor alles zet ik mij met liefde in
laat deze nar maar dwalen
hij kent zijn vreugde
natuurlijk ook zijn pijnen
maar hij leeft naar het evenbeeld van de spiegel
***Wim****
eye witness: | Vrijdag, augustus 04, 2006 23:15 |
hebben wij niet eens samen over iets van een nar geschreven...? of iets in die trant. daar staat me iets van bij... spiegels...zijn zo... tweezijdig eigenlijk. liefs, |
|
scientist: | Vrijdag, augustus 04, 2006 21:16 |
Wat ik erin lees: Voelers lijken kwetsbaar in de buitenwereld, maar als ze zichzelf leren kennen worden ze onverwoestbaar. |
|
hiljaa: | Vrijdag, augustus 04, 2006 20:10 |
in spiegelbeeld gelezen! prachtig beschreven! knufleifs--hiljaa-- |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 04 augustus 2006 | ||
Thema's: |