Vraag me af waar je bent, ben verloren
voel me alleen in het duister van de nacht
weerspiegel mijn ziel in het sterrenlicht
de maan ziet in volle soberheid mijn strijd…
Vraag me af waar je bent, welke lakens schuren
langs je bronzen lijf en pril in volwassenheid
vecht tegen de tranenzee die in vloed opkomt
verbijt mijn lippen achter beregende ramen…
Vraag me af waar je bent, eenzaamheid flirt
met mijn verloren ideaal net iets teveel verlangt
de wirwar in mijn hoofd wentelt me heen en weer
gedachten impregneren de onhoudbare jaloezie…
Vraag me af waar je bent, de minuten duren uren
strijdt tegen de slaap in een ongelijk duel
morgen, altijd weer morgen…een dag te laat
vier kleine woordjes verliezen hun kracht…
redladie: | Maandag, augustus 07, 2006 01:43 |
in 1 woord;Prachtig!! liefs,redladie |
|
free: | Vrijdag, augustus 04, 2006 10:38 |
Ben het met Laurens eens.... droevig mooi geschreven. |
|
Laurens Windig: | Vrijdag, augustus 04, 2006 09:20 |
Intens verlangen naar hetgeen dat is geweest blijft eeuwig als een slang in je lichaam zitten. | |
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 04 augustus 2006 | ||
Thema's: |