*Dit gedicht gaat over het boek Eclips van J. Bernlef, ik moest het maken als verwerkingsopdracht en vond het wel leuk om hem hierop te zetten. Zeker leuk als je het boek gelezen hebt, want misschien herken je dan waar het over gaat.*
Eclips.
Piepende remmen
het water in
zomaar verdwenen
het leven krijgt een nieuwe zin.
Een ander uitzicht,
via een andere kant
op je zelf aangewezen
geen helpende hand.
Mensen komen
maar zullen uiteindelijk gaan
en laten je dan hulpeloos, alleen
midden in de puinhoop staan.
Andere mensen komen,
zien je na het helpen niet meer staan
reikend naar muziek
die in alle stilte is vergaan.
Andere visies op het leven,
die je eerst niet bedenken kon,
en dan opeens zie je weer,
het terug keren van de zon.
De eclips gaat langzaam voorbij
brengen je gedachten weer terug
het enige wat nog te doen staat,
is rennen, ver en vlug.
Totdat het weer begint te dagen
en de helpende hand je toch bereikt
je jouw oude leven weer terug hebt
maar jij je kennis hebt verrijkt.