waarom...
…waarom…
Waarom leef ik nog…
Ik doe toch alleen de mensen verdriet aan
Waarom durf ik niet…
Ik moest hier allang weggeweest zijn
Waarom heb ik iedere dag zo’n pesthumeur…
De mensen haten me…zelfs men eigen moeder
Waarom durf ik het niemand zeggen…
Misschien ben ik bang dat ze me toch niet kunnen helpen
Waarom gaat het niet…
Ik heb de moed niet om het te veranderen
Waarom die gedachten…
Ik blijf er maar van dromen
Maar ooit word het veel teveel…
En dan ben ik weg voor je het weet
Waarom leef ik nog…
Ik doe toch alleen de mensen verdriet aan
Waarom durf ik niet…
Ik moest hier allang weggeweest zijn
Waarom heb ik iedere dag zo’n pesthumeur…
De mensen haten me…zelfs men eigen moeder
Waarom durf ik het niemand zeggen…
Misschien ben ik bang dat ze me toch niet kunnen helpen
Waarom gaat het niet…
Ik heb de moed niet om het te veranderen
Waarom die gedachten…
Ik blijf er maar van dromen
Maar ooit word het veel teveel…
En dan ben ik weg voor je het weet
Reacties op dit gedicht
| *nobody*: | Dinsdag, augustus 08, 2006 19:41 |
| Ik heb net ook al een reactie op een ander gedichte van je gegeven, ze zijn ontzettend prachtig! Maar prober ervoor te vechten en zie het positiefe van het leven weer in, hoe moeilijk het nu ook lijkt, Liefs en nogmaals veel sterkte | |
Over dit gedicht
| Auteur: -broken- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||