wij twee,
samen op een brug,
dat elk moment bena kon doorzakken,
kijken naar de hemel en lachend om als die lachende mannetjes,
glurend naar al de doden vissen in het water,
wij jij altijd naar keek,
me er altijd mee confronteerde,
jij altijd denkende dat ze bij je waren,
door jou dat ik bena in dat vies iew water viel,
dat mijn kleren nat waren .
wij weten precies wat die man dacht hé
weet je vandaag besefte ik dat ik je nooit meer laat gaan,
heel veel om je geef
en dat ik al onze dagjes samen uit even weg van alles niet vergeet
eviva espanga :p