vasthouden...
vasthouden...
een zwarte blik
die mijn ogen droeft
te veel pijn
te veel verdriet geproeft
uitgeputte ziel
het was
te veel
merk
ik kan niet meer
dit
doet mij zeer
benauwd mij
verwarrende gedachten-
niet meer op een rij
ons leven
ondersteboven
wie kan nog hoop geven
en
wij houden vast
aan ons geloof
dragen deze last
in stil verdriet
houden vast
verliezen ons niet
en
aan elke nieuwe dag
die
ik beleven mag
zeg ik dankje wel
en
draag in zwijgen
deze hel...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||