Verward dat ben ik
gevoelens stromen nu uit mijn pen
ik vraag mij af of jij nog voelt
is liefde een aangeboren gen
jij bent altijd zo koel
ik stel mij zo sterk mogelijk op
maar ik voel niet van jou kant
ik zou je alles geven waarop
jij niets terug zal geven alweer van jouw kant
ik kan er niet meer tegen
ik ga het uitmaken
ga jij maar naar die vriend van mij
die zijn foto op je display picture schijnt
je ziet er daar gelukkiger uit dan bij mij
je moest eens weten hoe gefrustreerd ik ben
Heb je wel ooit van me gehouden ?
je hebt me gebruikt, dit gedicht gaat nu
over tot een chaos ik kan er niet aan doen
ik kan niet meer denken, M help me zeg me wat
ik moet doen
ik vraag mij af of jij nog voelt
is liefde een aangeboren gen
jij bent altijd zo koel
ik stel mij zo sterk mogelijk op
maar ik voel niet van jou kant
ik zou je alles geven waarop
jij niets terug zal geven alweer van jouw kant
ik kan er niet meer tegen
ik ga het uitmaken
ga jij maar naar die vriend van mij
die zijn foto op je display picture schijnt
je ziet er daar gelukkiger uit dan bij mij
je moest eens weten hoe gefrustreerd ik ben
Heb je wel ooit van me gehouden ?
je hebt me gebruikt, dit gedicht gaat nu
over tot een chaos ik kan er niet aan doen
ik kan niet meer denken, M help me zeg me wat
ik moet doen
Reacties op dit gedicht
| miss my: | Donderdag, juli 27, 2006 15:45 |
| Heey, ik was het aan het lezen en herkende mijzelf er helemaal in. Mooi omschreven dat zeker, en ja ik heb het toen uitgemaakt en heb nu een andere vriend waar ik heel gelukkig mee ben :D | |
| sunset: | Donderdag, juli 27, 2006 10:17 |
| Liefde gaat over, uit. Soms. En somser als je nog jong en zoekende bent. Droeve verwarende verlangende verwoording. Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mathias90 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||