een verborgen vrijheid
onzichtbaar, zonder woorden
vertoeft de vrijheid vaak in mijn hart
onkundig het meestal te uiten
soms zo ver en angstig verborgen
als achter vuile of beslagen ruiten
als ik jou dan wil roepen
mij wat ruimte te geven
wil het speeksel in mijn mond
de schreeuw bijvoorbaat snoepen
gelijk een niet afgegane lont
een schot in de loop bevriest;
het gapend einde blijft onbedreven
Reacties op dit gedicht
| chocaatje: | Woensdag, juli 26, 2006 18:06 |
| erg mooi geschreven. Grenzen aangeven of vrij voelen vinden vele erg moeilijk.Liefs mieke | |
| MizzTeaQ: | Woensdag, juli 26, 2006 13:19 |
| Herkenbaar , vervelend nietwaar?! Mooi verwoord... Liefs , |
|
| isis-helena: | Woensdag, juli 26, 2006 13:16 |
| Waanzinnig mooi verwoord! Liefs Isis | |
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: bkoemans | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||