Elke seconde elke dag,
Herinnerd mij aan haar lach.
Elke persoon ja elke plek,
Doet mij denken, ik word gek!!
Elke keer zie ik haar gezicht,
Die zich vol afgunst naar de grond richt.
De verlangens in haar ogen,
De tranen die ze probeert te drogen.
Ze blijven vloeien,
Haar armen vol met boeien.
Gebonden aan de merken,
Die haar nog enigszins sterken.
Maar de juiste weg is het niet,
Ze wil alleen maar meer zoals je ziet.
Haar armen besmeurd met bloed,
Voor haar voelt het goed.
Maar elke keer vraagt ze weer,
“Moet ik stoppen?? Maar ik wil meer!!”
Je moet naar de eerste streven,
En verder gaan met je leven
Er is nog zoveel te zien,
Of zie je dat niet misschien.
Ik weet zeker: wanneer jij je ogen open doet,
Komt alles weer goed.