Twee zuilen houden me recht.
Wat haaks is is echt.
Ieder zijn plaats in't grote geheel.
Allen geven hun eigen deel.
Ik zie ze staan kaarsrecht,
hun hand op't hart gelegd.
Het licht wordt ontstoken, verlicht
hun wezen, ogen dicht.
Op de derde slag gaan we heen.
Een band gesmeed door eeuwen heen.