Alles kruist zich in de spiegel
Laat niets voor mij verborgen
Zie de uitgedroogde lippen
Een illustratie van het verhaal
Dat de ogen mij vertellen
Terwijl ze droevig een grote druk
Uitoefenen op hun oogkassen
Ik zie kilo’s water
Verborgen achter huid
Dat tevergeefs probeert te spannen
Te lachen, kijk vooruit
Maar zo dorstig als de mond
Is ook de tong
Vol geblokkeerde beweging
Afhankelijk van het gehemelte
Dat ook geen druppel afstaat
Kan zij alleen maar fluisteren
Zo goed of zo kwaad
Als het gaat, stamelt het wat bij elkaar
Woorden, zinnen, gevuld met gaten
Heeft ze geen idee hoe te praten
Vloeken, tieren dringen zachtjes door
Langzaam, tot in het hart
Waar het raakt, ook weer terugkaatst
En de hersens tart
De eerste traan, die is gelaten
En de rest die kopieert
Het gezicht druipt van het water
Waardoor een leven wordt riskeert
Want wat drinken, veel te veel
‘Je bent mij zo al duur genoeg,
Wees blij dat ik je op kom halen
Je moeder raadde het mij aan
“Anders krijgen we misschien problemen”
Zeikwijf, als het aan mij lag
Had je hier over 3 uur nog gestaan’
En zo kruiste weer haar blik
Even met de autoruit
Die haar gaf een vette knipoog
Want haar gezicht was nog steeds droog
Maar de spanning was te snijden
Net als de pijn diep in haar hart
En bij woorden horen daden
Meer heeft de spiegel niet verklapt
Alles kruist zich in de spiegel
Elk woord, elke daad
Maar geen spiegel is te eerlijk
Voor een beetje leedvermaak