met laarzen gepoetst, manen gekamd,
voor het moment best oogverblindend,
de jonkvrouw kijkt hem smekend aan
Hij knikt en stapt stuntelig af, heeft
geen geduld voor wat komen gaat
hij flikkert op de grond, zijn harnas
bleef “zomaar” steken achter 't tuig
Dan wijken zijn ogen wijken niet af
en strelen ogen, haren en boezem
met helm scheef op zijn kop doet
hij de hormonen niet snel vergeten
En begint te praten, over trouwen,
de toekomst en maagdelijke lakens
iets wat hij niet waar kan maken
zij is het die ze uitdelen mag
Hij draagt gedichten voor, gejat,
al kreunend uit zijn hoofd geleerd
zijn mond spreekt holle woorden
zijn hart laat hij liggen, links
En zij heeft dat meegenomen
een glazen muiltje, een paar dwergen
een roos, spinnewiel en boze heks
De kus kwam, het slotstuk van muziek
sunset: | Maandag, juli 17, 2006 19:27 |
Wat een anticlimax weer. Je moet wel erg gekwetst zijn (geweest). Liefs en mijn oprecht warme geneegnheid, sunset |
|
M@rcel: | Maandag, juli 17, 2006 14:23 |
deze vind ik echt toppie hoor Liefs M@rcel |
|
de Bierkabouter: | Maandag, juli 17, 2006 13:28 |
ja holle frasen klinken het hardst, daarom heb ik altijd meer affiniteit gehad met sancho panza types die zich op een ezeltje voortbewegen, maar daar ben ik voor behandeld. |
|
chocaatje: | Maandag, juli 17, 2006 13:26 |
Whahaha deze vind ik echt leuk.Liefs mieke | |
Oorlam: | Maandag, juli 17, 2006 13:18 |
ha meer van dit, geweldig, chapeau | |
Auteur: Cora (ZIJ) | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 17 juli 2006 | ||
Thema's: |