jij wilt me begrenzen—vasthouden
maar jij probeert het onmogelijke
zoekend door het labyrint van gevoelens
op vertroebelde paden hoor je me zwijgen en praten
laat mij mijn poëzie met groen bedekken
en blokkeer niet mijn verlokkingen
laat mij lopen in het avondlicht
ik weet dat jij mij niet altijd kunt volgen
ik wil waaien in de wind
en niet zoals jij steeds struikelen
soms vraag je teveel --en trek je
me mee in jouw mazen van geest
soms sla ik op de vlucht
want dan laat je de kan weer barsten
blijf jij maar schuilen in je kinderlijke dromen
ik klamp mij vast aan mijn eigen individualiteit
© Klaes 16/07/06
Lia van der Fluit (L!@): | Zondag, juli 16, 2006 21:49 |
het valt niet mee soms... ik heb een andere keuze gemaakt zoals je weet...drastisch misschien maar wel de goede voor mij dan...voor mezelf gekozen.. | |
Dirk Hermans: | Zondag, juli 16, 2006 21:37 |
heel mooi | |
(rottig)appeltje: | Zondag, juli 16, 2006 20:52 |
mooie poëzie!! liefliefs appeltje |
|
mums: | Zondag, juli 16, 2006 20:05 |
jezelf zijn in een relatie, ken het gevoel. Ik respecteer de ander, en mis soms , juist dat. Blijf jezelf, als je van jezelf houdt. liefs mums |
|
Paul de Bruyn: | Zondag, juli 16, 2006 19:57 |
Heerlijk. en vooral de laatste strofe zo krachtig dat ''t wel even blijft hangen... liefs, |
|