Spoor
Dit is het verhaal
van een meisje op de vlucht.
Wat kon zij lopen,
weg van het gehucht.
Haar ouders durfden
alleen maar te hopen
na het zoeken, dat,
ze haar vrijheid moest bekopen
met liefde voor een ander
waarmee ze aan tafel zat.
Passen, rennen, lopen, lopen
Het was beweging waarvoor zij bad.
Koren, water, wind, regen,
nooit had ze zo overtuigd geloofd.
Alles kwam zij tegen,
stilstand werd niet gedoogd.
Alleen haar afdruk stond stil
en bewees haar bestaan.
Welke elke keer, pas voor pas vertelde:
‘Tijd om te gaan’.
Haar bestaan vond zij,
bij gratie van haar spoor.
En vreemd genoeg, afwezig,
was haar uitdrukking: ‘Hier sta ik voor’.
Weg, weg, weg!
Haar vlucht was haar thuis,
haar haard de zon,
de hemel haar huis.
Als u haar aanwezigheid signaleert
en bent ontheemd,
ren haar niet tegemoet.
Vraag, of u haar voor waar neemt.