suïcidaal mededogen
Vergeten is de pijn dat zich
wroet in alle lagen van mijn rijm
en al wende ik al mijn smart
toch weende de boekanier
in de boezem van mijn hart
Het weten is mijn strand
dat nog slechts mijn stappen draagt
in een folkloristisch gebeuren
laat ik mijn ziel te water gaan
Ik sterf bij stonde van de tijd
en verwelkom die gebroken ogen
in een al verkonde daad van een
suïcidaal mededogen
hiljaa: | Dinsdag, juli 11, 2006 22:19 |
mag ik dit morgen nog eens lezen!.....;) knufleifs--hiljaa-- |
|
Klaes: | Dinsdag, juli 11, 2006 20:42 |
de boekenier spreekt mij aan ja dijk van een dicht groet/klaes |
|
switi lobi: | Dinsdag, juli 11, 2006 20:36 |
Diep gevoeld en stil gelezen... Dikke kus, liefsliefs....switi lobi |
|
Lia van der Fluit (L!@): | Dinsdag, juli 11, 2006 19:59 |
doekel...en omdat jij het bent,,, 2 doekels.. | |
_Zonneschijn_: | Dinsdag, juli 11, 2006 19:53 |
Wat kies jij je woorden toch zorgvuldig uit! Liefs |
|
eternal love: | Dinsdag, juli 11, 2006 19:45 |
vreemd(waarschijnlijk omdat ik hem niet snap),maar mooi gedicht. liefs x |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 11 juli 2006 | ||
Thema's: |