kleuren zie ik niet
ik kan alleen maar voelen
iedereen die het ziet
maar ik weet niet wat ze bedoelen
ik ben blind geboren
iets wat ik erg moeilijk vind
sommige kunnen zich er niet aan storen
maar ik wel als kind
ik ben niet te genezen
ik moet ermee leren leven
ik zal nooit gewoon kunnen lezen
terwijl ik iedereen zoveel heb te geven
horen en voelen kan ik goed
dat moet ook wel
kijken, ik weet niet eens hoe dat moet
ik leef in 'n hel
iedereen kijkt
terwijl ik dat niet eens kan
niemand die mij ontwijkt
ik word er doodziek van
ik word gek van dat kijken
kijken, of ik me niet bezeer
ze blijven maar zeiken
iedere keer weer
ze willen niet luisteren
niet luisteren naar wat ik zeg
maar ik hoor ze wel fluisteren
bekijk het maar, ik ben weg
laura
p.s. dit gedicht is niet waar