Een storm,
´n jaar raasde een storm over ons heen
verdrietig keek ik naar de toekomst
waar de zon te weinig scheen
´n opklaring aan de horizon die verdween
op ´t vaste land verloor een boom het van de storm
wortels lieten een breuk achter in de aarde
triest keek ik naar de verwoeste vorm
hoe moet het nu, verleden is nu de waarde
het tij is nu weer gekeerd
we moeten verder, we gaan
gerustgesteld over wat ik heb geleerd
wijsheden en verdriet als deel van het bestaan
door de golven klieft weer mijn boeg
ik leg d´r maar weer op koers van de toekomst, die op ons wacht
aan de hemel staan meer dan sterren genoeg
maar die ene die twinkelt, geeft kracht
wat ik zie en nimmer vergeten zal
dat een ster verscheen aan ´t heelal
nu 4 samen, een soort van sterrenbeeld
de gedachten aan toen, een wond die heelt
als navigatiepunt voor het huidige leven
iets wat niemand mij nog kan geven
lieve ma, rust zacht
Bee, december 2001