naar gedimde straling, ontdek op de muren van
mijn wereld het schaduwspel van lakens die
zichzelf openen opdat het mijn val kan
stillen en het hoofdkussen vocht kan opzuigen
in moment van besef, groepeert de zachtheid
van mijn enige vriend zich tot een grootsheid
in pijn (ach, ik had mijn pogingen reeds in een ver verleden
gestaakt) waardoor pijn het eelt doorklieft dat
zich geslagen heeft rondom mijn kwetsbaarheid
zodat ik enkel mijn naïviteit kan trachten te redden
uit de sprookjeswereld van vrolijk kriebelende
tenen en uitbundig vierende handen; het zou
te mooi zijn, als jij reëel mijn alles zou
strelen met de veren van jouw innerlijkheid
Dirk Hermans: | Donderdag, juli 06, 2006 18:35 |
goed neergezet |
|
*zwarte schaduw*: | Donderdag, juli 06, 2006 16:43 |
met verstomming geslagen als ik dit lees. deze gaat diep, heel mooi kusje zwarte schaduw |
|
Raira (Ria): | Donderdag, juli 06, 2006 12:43 |
dit vind ik echt ongelooflijk prachtig mooi verwoord en gedecoreerd liefs Ria |
|
shanegirlie: | Donderdag, juli 06, 2006 12:15 |
wow. Tis prachtig.. | |
Dylirium: | Donderdag, juli 06, 2006 11:49 |
Prachtig verwoord dorien. Graag gelezen. knuf x |
|
MayadeBij*: | Donderdag, juli 06, 2006 11:47 |
mmm.. vele interpretaties mogelijk.. (ik ga voor de platvloerse) mooi! | |
Cornelia.dvw: | Donderdag, juli 06, 2006 11:17 |
Kwetsbaar en verlangend geschreven. Ben geraakt door en stil van jouw woorden.. Liefs, Cornelia |
|
Auteur: druppeltje | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 06 juli 2006 | ||
Thema's: |