Dag en nacht loopt er een traan op mijn wang,
Jou loslaten is iets wat ik nog niet wil en kan.
We hebben samen zoveel meegemaakt,
Maar jij wou niet meer, jij bent afgehaakt.
Ineens stond mijn leven op z'n kop.
En jij, jij geniet nog steeds volop.
Jij geniet nou volop van je nieuwe vriendin,
En ik vorm nu met ons kleine manneke een "eenoudergezin"
Telkens als ik ons manneke weer in mijn armen sluit,
Denk ik terug aan ons, en jou besluit.
Er is overal wel iets wat mij aan jou doet denken
en dan moeten mijn vriendinnen mij weer bijtanken.
Nu heb ik naar lang gewacht,
Een huisje, waar we samen naar hebben gesmacht.
Ik wil niet langer alleen zijn,
Het doet zo gigantisch veel pijn.
Maar ik weet, hoop hebben heeft geen zin.
Voor jou ben ik waarschijnlijk te min.
Morgenvroeg sluit ik mijn manneke weer in mijn armen,
met de hoop dat hij mij met zijn lieve lach weer zal verwarmen