Een beklemmende gevoel
doet mijn hart sneller kloppen
ik kijk naar mijn handen
probeer me op één punt te concentreren
mijn maag begint turbulente bewegingen
te maken, ik sta op,wil naar buiten,
het is ijskoud en warm tegelijk.
alles is wazig en traag zoekend naar houvast...
die ik niet vind, een overheersend gevoel overvalt me...plots niets meer...
..................................................
..................................................
schelle tonen komen van ver op me af,
alsof ik in een tunnel zit, ze komen steeds
dichter, plots ben ik terug,
de tonen vloeien nu samen in stemmen die men naam roepen
allerlei ogen zijn op mij gericht, ik ween,
even was ik de controle over mijzelf verloren
Ik wil meteen opstaan, maar het lukt me niet,
één vraagt rijst op in mijn gedachten:
‘is dit wat dood is, niks meer weten, zelf niet van je
bestaan?’.