Wat jaagde op onze mensenangst
De strijd tegen stom gewoeker
Welke adem was er het langst?
Hij heeft te vroeg verloren,
Het lichaam van de kwaal
Woorden waren er toen ook niet
De stilte vertelt nog zijn verhaal
Onze kinderen kent hij niet
En ik, ik was maar een meisje
Hem heb ik nooit echt gekend
Tastbaar is nu zijn fotolijstje
Hoe hij vroeger echt was
Ik weet het uit verhalen
Informatie stroomde toe
Vanuit diverse kanalen
Jouw vader, hij is niet meer
Een vroege vutter werd gezegd
Je hele leven hard werken en dan
Word je tussen zes planken gelegd
eye witness: | Donderdag, juni 29, 2006 21:27 |
x |
|
Raira (Ria): | Donderdag, juni 29, 2006 19:24 |
alle emoties komen boven als er iets gebeurt in je leven ik leef met jullie mee liefs en hug Ria |
|
L!@: | Woensdag, juni 28, 2006 22:41 |
knuf,, | |
mums: | Woensdag, juni 28, 2006 21:33 |
Een ziekte, zo verwoestend,maakt niet uit, jong ,oud, goed, slecht, iedereeen kan het raken en dan merk je weer hoe betrekkelijk het leven is. Blijft slechts de herinnering.. Sterkte liefs mums |
|
H.J.: | Woensdag, juni 28, 2006 20:53 |
herinnering via een klein fotolijstje. afgebakend maar om nooit te vergeten. koesterbaar , kostbaar. xx |
|
chocaatje: | Woensdag, juni 28, 2006 20:20 |
Ja soms heb ik ook geen woorden. Sterkte dan maar.Liefs mieke | |
Quando: | Woensdag, juni 28, 2006 20:14 |
- dat je deze gedichten nu net vandaag plaatst. het is gewoon kut. (sorry voor mijn woordkeus) nog een knufje maar, |
|
Auteur: Cora (ZIJ) | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 28 juni 2006 | ||
Thema's: |