Ik ken een meisje met een hart van
Ik ken een meisje met een hart van goud
die na verdriet en pijn
haar leven weer opbouwt
Toch zijn er nog van die mensen
die ondanks haar liefde
haar dat niet wensen
Ze probeert zich daar niet aan te storen
en dat lukt haar aardig
maar soms krijg ze dan weer wat te horen
En dan wordt ze weer even heel erg boos
want het voelt
als een doorn van een roos
De echte dierbaren die ik ken
weten dat ik dat meisje ben
die na verdriet en pijn
haar leven weer opbouwt
Toch zijn er nog van die mensen
die ondanks haar liefde
haar dat niet wensen
Ze probeert zich daar niet aan te storen
en dat lukt haar aardig
maar soms krijg ze dan weer wat te horen
En dan wordt ze weer even heel erg boos
want het voelt
als een doorn van een roos
De echte dierbaren die ik ken
weten dat ik dat meisje ben
Reacties op dit gedicht
| Heather006: | Woensdag, juni 28, 2006 13:08 |
| Goed dat je dit inziet van jezelf, ik ken het gevoel! Mooi beschreven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinkel | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||