Meer
Slapend op een vleugje van mijn dromen
in stille acceptatie d’ ogen dicht
Voor wat de diepten van onderbewustzijn
toveren in de lucht voor mijn gezicht
en hoe diep ik bij bewustzijn ook mag graven
zo diep als in m’n dromen raak ik niet.
Het is alsof een slot dan wordt gebroken
En iedereen plots open deuren ziet
En wat ik dan ook tracht met open ogen
Het maakt niet uit hoezeer ik ook probeer
Wat ik ook verrichten zou, gans wakker
In mijn dromen kan ik altijd meer
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Vrijdag, juli 07, 2006 10:48 |
| :-) ... lief. Tikkeltje ontroerend zelfs. kus ! ana |
|
| Quando: | Woensdag, juni 28, 2006 12:47 |
En opeens ben je door het gedicht heen. - om nog een keer te lezen. mooi. liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||