stille reis

Een zeldzame stille reis door

mijn emoties aan de waterkant

de zon verwarmt mijn kille huid een zachte wind voert mijn fluisterwoorden voor jou mee mijn lichaam, een seismograaf voor veranderingen, meet op de schaal van richter kleine plezier schokjes mag ik alleen doen wat werkelijk bij me past ik trek mijn knieën op tot onder mijn kin mijn haren gooi ik met een hoofdschuddend gebaar naar achter, een lach staat in mijn ogen geschreven, ik kijk je verlangend aan mijn uitstraling roept om een teder moment dan laat ik mijn voeten in het koele water zakken nog niet, nu nog niet, pas als de tijd echt rijp is zal ik mijn liefde totaal schenken

Geschreven door

remie

Reacties op dit gedicht

remie vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

H.J.:	Dinsdag, juni 27, 2006 20:33
schiterrrrbaar. kussie

hiljaa:	Dinsdag, juni 27, 2006 19:32
ststststsssss.. heel stil! daar ben ik echt aan toe! (hoofdpijn!) knufleifs--hiljaa--

Over dit gedicht

Auteur: remie
Gecontroleerd door: Marina
Gepubliceerd op: 27 juni 2006
Thema's: [Fictie] [Liefde] [Hoop]