Alleen zichtbaar voor mijn ogen
Herinneringen vervagen
Maar dit beeld zal nooit vergaan
Mijn hart scheurt telkens weer in twee
Ik wil schreeuwen en huilen tegelijk
Maar iets houdt me tegen
Een brok in m’n keel, tranen verstijven
Enkel om ongeloof, dit kan niet waar zijn
Ik blijf staan in de schaduw
Achter mij schijnt het licht
Maar draaien kan ik niet
Ik moet blijven kijken
Afwenden willen mijn ogen niet
Voor eeuwig zal dit beeld
Op mijn netvlies blijven branden
Het moment dat ik mijn stem verloor
Toen mijn tranen droogden
Een beeld dat voortleeft
In mijn hoofd, mijn fantasie
Iets enkel zichtbaar voor mijn ogen