de schuifelende voeten waren verstomd
al knisperde de echo van rouw nog in het grint
-de tot zilt kristal gedroogde tranen-
zwart omrandend, gelijk een kraaienveer
de ruis van nimfachtig slierten
lang en slank in overhang reikend naar de steen
-waarop zijn naam handgeschilderd in wit-
een gouden klank leken te zingen
de wens van Tristis was vervuld
geworteld bij hem die hij eens plantte
-zijn en voorvaderen naamgenoot-
de treurwilg, slechts 36 lentes oud
(uitdaging Tuimelaar)
Innerchild: | Dinsdag, juni 27, 2006 14:39 |
Helemaal goed ! Je was me net voor met deze uitdaging ... maar ik had zo ongeveer hetzelfde in mijn hoofd. Misschien maak ik de uitdaging alsnog ! Liefs, Innerchild |
|
My_own_destiny: | Maandag, juni 26, 2006 23:33 |
prachtig, weliswaar geweldig.. X |
|
Tuimelaar: | Maandag, juni 26, 2006 23:14 |
wow, knap gedicht van gemaakt nu die van mij nog... ''stil tot in de kern''... even overdenken. hoor je nog wel van. moet ik er nog bij zeggen dat deze uitdaging met glans geslaagd is? |
|