mijn mes gaat naar mijn arm
ik denk: ik ben toch niks waard
zal ik het doen
het is al bijna te laat
bijna geef ik er aan toe
maar nog net niet
het enige wat me ervan af houd
is mijn belofte aan iemand
vloekend gooi ik het mes weg
dan kijk ik naar mijn arm
bijna heb ik eraan toe gegeven
om nog een kras op mijn arm te zetten
nog een litteken erbij te hebben
maar ik doe het niet
ik merk dat mijn wil om het niet te doen
kleiner en kleiner word
hoelang hou ik dit nog vol
en wanneer is het echt te laat