miriam een vrouw uit darfur.
twee miljoen vluchtelingen op de vlucht in darfur.
miriam is er daar een van.
ze is een vrouw van 35 jaar ze heeft 5 kinderen
waneer de zon net op is,
is het leven in het vluchtelingen kamp al in volle gang.
miriam gaat voor het eten zorgen.
het is een lange dag van keihard werken.
voor het koken moet ze 20 liter water haalen,
bij de water put.
anders kan ze niet koken.
terug in haar tent drinkt ze
snel een kopje thee waneer ze klaar is,
gaat ze hout haalen uit het bos.
waar het gevaar van mishandeling op de loer ligt.
na 2 uur hout hakken,
met de zon op het hoogste punt op haar rug gaat ze terug.
vandaag krijgen haar kinderen iets speciaals te eten,
uien in een meel papje.
dat meel papje eten haar kinderen al een paar maanden.
de uien zijn speciaal.
haar kinderen hebben er een dag naar uit gekeken.
de pan is in een mum van tijd leeg.
miriam haar dag was overvol.
ik vraag me af wat zal er in haar hoofd om gaan.
wat een kracht heeft deze vrouw.
om de moed,geloof,hoop niet teverliezen.
Reacties op dit gedicht
| elze: | Zondag, juni 25, 2006 18:46 |
| mooi neergezet,,,zo kun je zien wat een doed leven we hier hebben,,diep respect voor dit gedicht laifs,,elze |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lavendelvlinder | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||