Uit mijn hart.
Ik huil, tranen rollen over mijn gezicht, mijn keel doet zeer, mijn hart doet pijn.
Waarom ben ik nou die gene die toen zo egoïstische moest zijn?
Vooral tegen jou , mijn maatje, mijn hulp, de vrouw van mijn dromen.
Waarom heb ik het Gods naam toch zo verlaten komen?
Een flesje biertje, een whisky, een glaasje wijn.
Waarom moeten het er toch altijd meer dan twee zijn?
We hebben het goed, we zijn gezond, we dansen zouk, we vrijen zo fijn.
Dit mag toch niet in één keer over zijn!
Ik hoop dat je me kan vergeven, een kans wil geven, een nieuwe start.
Ik zeg je Lucy, “ik hou van je” met deze woorden, diep uit mijn hart.
René