littekens
De littekens,
niet van buiten.
Maar van binnen,
zoveel.
Enkele keren,
dood willen gaan.
Scherpe dingen gezocht,
tervergeefs.
Gelukkig niets,
niets gedaan toen.
Ik leef nog,
gelukkig.
Ik ga door,
Wil door met leven.
Maar wel met moeite,
moet door.
Ik ga door,
tot ik oud ben.
Tot ik uitgehuild ben,
littekens.
Nog altijd,
littekens van binnen.
Maar vervagen toch,
langzaam aan.
Ooit verdwijnen ze,
Dan lach ik voor altijd.
niet van buiten.
Maar van binnen,
zoveel.
Enkele keren,
dood willen gaan.
Scherpe dingen gezocht,
tervergeefs.
Gelukkig niets,
niets gedaan toen.
Ik leef nog,
gelukkig.
Ik ga door,
Wil door met leven.
Maar wel met moeite,
moet door.
Ik ga door,
tot ik oud ben.
Tot ik uitgehuild ben,
littekens.
Nog altijd,
littekens van binnen.
Maar vervagen toch,
langzaam aan.
Ooit verdwijnen ze,
Dan lach ik voor altijd.
Reacties op dit gedicht
| meizzie: | Zondag, juli 16, 2006 17:19 |
| wat rot dat dit jou moest overkomen, maar dat gun je natuurlijk niemand... er zal ooit een dag zijn en je opstaat en niet als eerste aan de ''littekens'' denkt... sterkte.. trouwens, mooi geschreven! liefs mariek |
|
| Anjetta: | Zaterdag, juni 24, 2006 14:52 |
| Heey, Heel veel sterkte en zoals vladie al zei: ze zullen ooit verdwijnen.. Ik ben zelf aangerand vorig jaar september en sindsdien kon ik er niet tegen als iemand mijn buik aanraakte...dan kreeg ik hevige buikpijn,, Maar sinds afgelopen dinsdag is dat weg! Helemaal weg! Dus innerlijke littekens kunnen vast ook verdwijnen Veel sterkte Anjetta |
|
| Vladie: | Zaterdag, juni 24, 2006 12:35 |
| En ze zullen ooit verdwijnen sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Luna-meisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||