Beste vrienden
Dit is een noodkreet aan allen
Hoewel jullie deze klaagzang waarschijnlijk niet verdienen
Zijn er een aantal dingen die mij niet bevallen
Wanneer is het moment gekomen
Dat ik mij nutteloos voelde?
Ik niet meer voorkwam in jullie dromen
En niet langer begreep wat jullie bedoelden?
Heb ik het moment niet zien gebeuren
Waarop jullie je biezen pakten?
En ervoor kozen niet meer over jullie lot te zeuren
Waarbij ik steeds verder in eigen angst wegzakte?
Kan een van jullie mij vertellen
Wat er is voorgevallen dat wij niet meer praatten
En ik het op sommige momenten zelfs niet meer op kon brengen te bellen
Waarop jullie mij onwetend en stilletjes vergaten?
Maar begrijpen jullie mij niet verkeerd
Het is mijn eigen lot, als ik mij niet vergis
Want ik heb nu zo langzamerhand geleerd
Dat het leven een eenzame en lange reis te gaan is