terug van schoolkamp!
ik ben vijf dagen weggeweest,
wat ik had gevreesd..
de eerste dag na lange rit
zaten ik en me klasgenoot al in de shit..
een duitse vrouw sprak ons erop aan..
we konden haar niet verstaan
onze kalmte veranderde in een paniek!
zij wilde gewoon een gesprek..
ik moest heel goed nadenken hoe ik in het duits moest zeggen
ik wilde haar uitleggen
dat we doof zijn..
ik zei "wir konnen nicht horen!" zij verstond het en dat was fijn!
en we zetten onze tenten op.
we waren doodop..
van de lange rit..
en daarna eten..
we waren in koblenz..
we zaten in de bus zweten..
voor al die warmte die de zon scheen..
koplenz ligt vlak aan de lange Rijn..
de zon scheen en het was zo fijn..
lekker vluchten van dagelijkse confrontatie en pijn..
hele 5 dagen voelde ik me zo vrij
zo blij..
me dagen konden niet meer stuk..
ik dacht: wat een geluk!
en even later verscheen de boze wolken
die op de punt stond heel hard te regenen en donderen!
ik zag de bliksem in de lucht en ik keek zo veel van bewonderen!
en kort daarna begon heel hard regenen
gelukkig hadden we onze tenten net opgezet..
ongeveer 1 uurtje later is die verdwenen
als die was gekomen..de zon scheen en dat deed me zo'n pret
we kletsten nog wat en het was alleen maar lachen..
dat was de dagen..
die de zon in me leven verscheen..
ik voelde me voor het eerst na lange tijd niet meer alleen
ik voelde me vroeger een bloem die te weinig werd gezorgd..
te weinig water en zonlicht..
maar nu word ik verzorgd..
nu komt het geluk in zicht..
ik straal nu van geluk
mijn leven kan niet meer stuk..
ik denk nu: ik stond toen tussen leven en dood..
alsof de dood die bloem elke moment kan plukken..
en mij het leven uit de lijf wegvloeien..
dat ik niet meer kan opbloeien
tot een prachtige bloem..
ik ben nu niet meer verdoemd...
voor het leven..
en ja, ik heb niet opgegeven..
voor wat me niks waard is..en dat is de dood..
ik genoot..
van landschap..
en van mijn blijdschap..
ik ben nu het meid die ik wilde zijn..
ook al heb ik nu nog altijd pijn..
diep in mij..
maar ik ben al zo ver gekomen..
het geluk lijkt dichtbij..
ik blijf nog steeds dromen..
#deze gedicht schrijf ik hoe ik over dacht na mijn aankomst in koblenz! ik voel me eerlijk gezegd bevrijd van de gevangenis..duisternis die me gevangen hield! hopelijk blijft dat ook zo en oh ja..tweede dag schoolkamp komt eraan! geduld dames, heren!#