Sommige mensen denken dat ik een player ben...
Maar zeg mij, hoe ik een player kan zijn.
Als ik het verdriet ken van een gebroken hart ken,
en de steken heb gevoeld van bedrog.
Maar ondanks dat is LOVE een genot.
Een deel van je leven durfen delen,
met iemandt waar je veel om zou kunnen geven.
Iets wat mensen vaak vergeten;
is dat je in een relatie moet (op)geven en nemen.
Het is eingelijk simpel,
neem het dag voor dag.
Jaloezie is wel leuk -tot een bepaalde hoogte- en dat mag.
Maar waarom zien vrouwen de dingen niet zoals het is,
in hun ogen doe je iets fout en dan is er gelijk iets mis.
Mischien ben ik wel een "te open mens" voor een relatie...
Alleen zijn is één,
een player de tweede optie.
Dan ben ik liever nog alleen,
want als player loop je over vrouwen hun gevoels heen.
Zo ben ik niet opgevoed..
En ik ben niet zo gemeen...