Na de storm
De warmte is verdwenen
Opgestegen, terug de hemel in
Laat mij uitgeput achter
In een troosteloze grijze massa
Duf in plaats van soezerig staar ik door de betraande ramen
Na slapeloze nachten
Zal koelte een verademing moeten zijn
Maar de kilte is door mijn lichaam getrokken
Heeft mijn hart laten vervagen
De rood gekleurde schouders onder een deken
Mijn hoofd leeg, elke emotie uit zich half
Als een kale winterdag
Terwijl de zomer onderweg is!
Zoveel bereikt de afgelopen weken
En nu alles zo mat
De gehele dag één ‘prettige’ stilte
Iedereen voelt het
Maar veranderingen komen moeilijk op gang
Ruzies worden verzwegen in zo kort mogelijke antwoorden
Blik afgewend puur zakelijk zoals dat heet
Een gelijk spel is een strategische zet
Niet zwart, niet wit maar een grijze beslissing
Maar het zal niet de mijne zijn!
Laat de koppen maar rollen
Voor een bepaalde tijd
Raak kwijt al die emoties
Eindig met spijt en excuses
Onuitgesproken woede blijft je langer achtervolgen
Zeker bij mij!