Bijna..o ..o.. verleden
Bijna het verleden in het nu
Mijn hand op uw hoofd
U ligt daar stil met open mond
Het leven is bijna gedoofd
Mijn hoofd zoekt uw hand
Uw rimpels raken mijn mond
Ik kus uw vingers aan de bedrand
Daar zit ik minuten stil bij u
U bent blind maar ziet de dood in uw ogen
U bent bijna verleden in het nu
Mijn laatste moment
Even dicht bij u
Ik hoor hoe moeilijk u ademt
Was het maar nu
Maar de tijd is nog niet klaar
Weerloos wacht u op uw rust
Laat maar los lieve oma, ga maar
met uw rimpelige vingers die ik had gekust
Uw kleinkind
Reacties op dit gedicht
| Kuijlemans F.: | Donderdag, juni 15, 2006 15:42 |
| Kleinkind met grootgevoel.. bedankt dat ik er toch nog even bij mocht zijn, haar laatste blijk van leven Persoonlijk een zeer mooie levensschets, poetisch weldegelijk! Met jong-egale vingers schrijf ik deze kus F. |
|
| Ninandra: | Dinsdag, juni 13, 2006 17:25 |
| Wat een gevoelig, mooi gedicht.. Veel sterkte & een knuffel |
|
| sunset: | Dinsdag, juni 13, 2006 17:04 |
| Integer droef-liefdevol door jou neergezet. Liefs en sterkte, sunset |
|
| *helmine*: | Dinsdag, juni 13, 2006 16:01 |
| mooi geschreven, sterkte dermee. [liefs] *helmine* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: prinses op de erwt | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||